Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

Χάπι New Year

28 Δεκεμβρίου 2013


Εσείς, πόσους απολογισμούς κάνατε αυτές τις μέρες? Τελειώνει κι αυτό το έτος. Το έτος του φιδιού, σύμφωνα με το κινέζικο, δηλαδή, ΚΑΙ το δικό μου έτος, σύμφωνα με την ημερομηνία γέννησής μου, που οι Κινέζοι την κατέταξαν στις φιδίσιες χρονιές..
Εκ πρώτης όψεως σκέφτομαι… αν αυτή ήταν η χρονιά μου, τότε φαντάσου φίλε τι έχει να σε βρει σε επόμενες χρονιές, που οι Κινέζοι καθόλου δεν θεωρούν χρονιές σου.. Με μια πιο βαθιά σκέψη όμως, τελικά ίσως αυτή ΝΑΙ, ΗΤΑΝ η χρονιά μου… Το φίδι πόνεσε πολύ, άλλαξε το πετσί του και ξαναγεννήθηκε .. αλλιώς..
Όλοι ξέρουμε πως είναι μια γλυκιά αυταπάτη όλη αυτή η χαρά για τον ερχομό ενός νέου έτους.. Αλλά όλοι λαχταράμε να γευτούμε μέχρι την τελευταία της σταγόνα αυτήν την γλυκιά αυταπάτη. Σε τέτοιες γλυκές αυταπάτες βασίζεται η ζωή μας, και τις χάφτουμε ασυλλόγιστα μέχρι να πάθουμε ζάχαρο…
Εσείς πόσους απολογισμούς κάνατε αυτές τις μέρες? Από έρωτες μάλλον έχασα, από λεφτά μάλλον έχασα, από φυσική κατάσταση μάλλον έχασα, και βεβαίως από κιλά μάλλον έχασα… Από φιλίες κέρδισα χάνοντας. Από εμπειρίες βαρυστομάχιασα… Από εφορία έχασα. Έχασα σχεδόν τα πάντα αυτή τη χρονιά.
Κέρδισα όμως εμένα. Με εκτίμησα πολύ. Με έκανα να νιώσω πολύ περήφανος για μένα, που μπόρεσα να κερδίσω χάνοντας τόσα «πολλά». Τώρα που με βρήκα, δεν με αλλάζω με τίποτα. Γιατί αυτός ο εαυτός που βρήκα, είναι ο «μπαμπάκας» που αγαπήθηκε από ένα αγοράκι, μόλις «έμαθε» να λέει «Σ’αγαπάω τόοοσο πολύ, μέχρι τον ουρανό»…
Η χρονιά που πέρασε έμαθε στον γιο μου να μιλάει γι’ αυτά που αισθάνεται, να μου κάνει παράπονα όταν τον μαλώνω, να με βλέπει – όχι απλά να με κοιτάει, να με ακούει - όταν θέλει, να ζητάει, να προσαρμόζεται σε αλλαγές, να αγκαλιάζει σφιχτά, να εξασκεί τη φαντασία του στο παιχνίδι, να κοινωνικοποιείται στον παιδικό, να βάζει μόνος τα παπούτσια του, να επισκέπτεται παιδοτόπους και να ανεβαίνει στην «πιο ψηλή» τσουλήθρα, να με καθυστερεί ένα τέταρτο για να του φτιάξω το μαλλί όπως του αρέσει, να διαλέγει ποια μπλούζα θα βάλει, σε ποιο κρεβάτι θα κοιμηθεί – με τον μπαμπά ή στο δικό του, να με κοροϊδεύει και μετά να μου λέει «πλάκα σου κάνω», να γκρινιάζει ώρες ατελείωτες επειδή δεν μπορεί να βρει το μικρό σκυλάκι – μπρελόκ, να δίνει ζωή σε όλα τα άψυχα πράγματα γύρω του, να μην με αφήνει να κοιμηθώ επειδή αυτός «δε νυστάζει»… Ο γιος μου δε νυστάζει ποτέ.. Κάποιες φορές μόνο «βαριέται»… Όταν σου πει «βαρέθηκα» είναι σήμα για γαλατάκι και ύπνο…
Μέσα σε αυτή τη χρονιά έμαθε πως μπαμπάς και μαμά δεν μένουν στο ίδιο σπίτι. Μέσα σε αυτή τη χρονιά ζήσαμε και τα terrible twos… Έμαθε να τρώει δημητριακά, να ζητάει αβγά και ομελέτες, να ξεχωρίζει τις γεύσεις και να διαλέγει ποιες του αρέσουν, να μαζεύει μόνος τα παιχνίδια του. Μέσα σε αυτή τη χρονιά κουρεύτηκε πρώτη φορά στη ζωή του.. Αρρώστησε με υψηλό πυρετό, πέρασε νύχτες αξημέρωτες με κλάμα και μύξες, πέρασε ταλαιπωρία μηνών με εντερικά προβλήματα… Έκανε καινούριους φίλους και μιλάει συνέχεια γι’ αυτούς, έμαθε να πίνει νερό κι από ποτήρι χωρίς καλαμάκι και ΔΕΝ γίνεται μούσκεμα, έμαθε να τρώει με μαχαιροπίρουνο, μιλάει στον ήλιο και το φεγγαράκι που αλλάζουν τη μέρα σε νύχτα, στο σύννεφο που μας κάνει «παπιά», περιπλανήθηκε στο χώρο εργασίας του μπαμπά και όταν μεγαλώσει θέλει κι αυτός να πηγαίνει στη δουλειά του μπαμπά….
Μέσα σε αυτή τη χρονιά ο γιος μου έμαθε τι είναι τα παραμύθια, να θυμάται ιστορίες που συνέβησαν και άλλες που δεν συνέβησαν ποτέ…
Μέσα σε αυτή τη χρονιά, ακόμα δηλαδή και τώρα που μιλάμε, ο γιος μου ΔΕΝ έμαθε πως τα παμπερς δεν είναι ένα μόνιμο αξεσουάρ για τη βόλεψή μας…
Εσείς, τι απολογισμό έτους θα κάνετε?
 Παραφράζοντας μια παλιά διαφήμιση, «πριν η καινούρια μέρα γίνει χθες, ας ονειρευτούμε ένα καλύτερο αύριο..».

Υ.Γ. Παρακαλείστε θερμά, όσοι διαβάσατε αυτό το κείμενο, να ακούσετε για να θυμηθείτε το My Way του F. Sinatra. Σκεφτείτε το σαν να αναφέρεται στο τέλος μιας χρονιάς… Σας αφιερώνω την ακόλουθη στροφή με τις ευχές μου για ένα 2014 που θα σας πάει ένα βήμα παραπέρα στη ζωή σας…
Yes, there were times, I'm sure you knew
When I bit off more than I could chew
And through it all, when there was doubt
I ate it up and spit it out
I faced it all and I stood tall and did it my way

2 σχόλια: