Η νύχτα

16 Νοεμβρίου 2013

Νύχτωσε γιε μου, και κρυώνω…

Τόσο νύχτα είναι η νύχτα σήμερα...

Τόσο δικιά μας όσο και το φως της ημέρας.

Τόσο δικιά σου που χωρίς εσένα δεν θα ήταν η ίδια.

Τόσο δικιά μου είναι η νύχτα σήμερα…

Τόσο σκοτεινή όσο γινόμαστε εμείς όταν συννεφιάζουμε..

Τόσο φωτεινή όσο γινόμαστε εμείς όταν χαμογελούμε…

Τόσο «εμείς» είναι η νύχτα σήμερα…

Τόσο γλυκιά και κρύα όσο για να μας κουκουλώσει μαζί κάτω την πλεκτή κουβέρτα της προγιαγιάς της..

Τόσο φιλική όσο χρειαζόμαστε για να κουρνιάσουμε μαζί στην αγκαλιά της, με ενωμένες τις μουσούδες μας…

Τόσο νύχτα είναι η νύχτα σήμερα…

Τόσο κυματιστή όσο για να ανοίγει τα πανιά στα όνειρά μας…

Τόσο πουπουλένια όσο για να μας κρύψει με ασφάλεια κάτω από τις μαγικές φτερούγες της…

Τόσο νύχτα είναι η νύχτα σήμερα..

Τόσο παιδική όσο για να ξεσηκώνει με τις φωνές και τα γέλια της το παιδί που νυστάζει μέσα μου…

Τόσο ώριμη όσο το βλέμμα σου που με κοιτάει και με ..ρωτάει.. «μπαμπά?» σκέτο…

Τόσο νύχτα, τόσο σήμερα, τόσο εσύ, τόσο τόσο τόοοοοοσο γιε μου!!!