26 Μαρτίου 2014
Είμαστε στον κήπο της πολυκατοικίας μας. Έχουμε διαθέσιμα
ένα φορτηγό, ένα κουβαδάκι κι ένα φτυαράκι. Δεν έχει άλλα παιδάκια στον κήπο. Ο
δικός μου προσπαθεί να γεμίσει με άμμο το κουβαδάκι χρησιμοποιώντας το
φτυαράκι. Μόλις γεμίσει το κουβαδάκι, το παίρνει και το αδειάζει στην καρότσα
του φορτηγού… Και πάλι από την αρχή.. Όμως είναι μικρούλης, κι όλα αυτά
γίνονται σχετικά αργά… Και η ώρα περνάει.. Και πρέπει να ανέβουμε στο σπίτι, να
φάμε, να κάνουμε μπάνιο και να κοιμηθούμε… Ο μικρός δείχνει ιδιαίτερο ζήλο και
αφοσίωση στο λειτούργημα που κάνει…
«Αγόρι μου, νομίζω πως το φορτηγό γέμισε… Θέλεις να ανεβούμε
στο σπίτι μας να φάμε?»
«Όχι μπαμπά, άσε με να κάνω τη δουλειά μου!!!!!!!» Όπως
ακριβώς το διαβάζετε… Δεν είπε «άσε με να παίξω..», «τώρα παίζω» ή κάτι τέτοιο…
Μετά από 10 λεπτά, και ενώ έχει γεμίσει με άλλες 4-5
φτυαριές το κουβαδάκι κι από εκεί την καρότσα του φορτηγού, σηκώνεται, τινάζει
τα χέρια του σαν ξυλοκόπος που ρόζιασαν τα χέρια του από το τσεκούρι κι έχουν
γεμίσει και οι παρανυχίδες πριονίδια, και μου λέει «τελείωσα τη δουλειά μου,
πάμε να φάμε»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου