Παραμονές 28ης Οκτωβρίου

26 Οκτωβρίου 2013

Σήμερα ο μικρός για να πάει για ύπνο έπρεπε οπωσδήποτε να έχει αγκαλιά το πλαστικό σημαιάκι (της Ελλάδας), το χάρτινο σημαιάκι (που του έφτιαξε ο ξάδερφός του για ένα πειρατικό καράβι), ένα playmobil και μία πασχαλίτσα από καουτσούκ.. Όταν τον πήρε ο ύπνος συνειδητοποίησα πως ο χώρος που είχε απομείνει για μένα στην κρεβατοκάμαρα θα ήταν ΟΚ αν ήμουν 3 ετών. Αλλά δεν είμαι. Και μπορεί να είμαι πολίτης της παγκόσμιας κοινότητας αλλά δεν θέλω και να μαγαρίσω το πλαστικό σημαιάκι (ούτε βέβαια να με μαγαρίσει αυτό), ούτε να βρεθώ το πρωί με μία πασχαλίτσα στο στόμα, ένα playmobil στα αυτιά κι ένα χάρτινο σημαιάκι του τροπαιοφόρου στο κεφάλι, δείγμα της μεγάλης νίκης του μικρού επί του Ωραίου Κοιμωμένου.. Όχι, τέτοια σκλαβιά, δεν την μπορώ, δεν την βαστάω.. θα κοιμηθώ στον καναπέ!