26 Ιανουαρίου 2014
Καλημέρα από τη Νύμφη του Βορρά!
Σήμερα η Νύμφη κάλεσε σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας όλες τις ψυχές που
ονειρεύτηκαν κάποτε να διαβούν τα σκαλιά της εκκλησίας αλλά δεν τους τα έφερε
έτσι η ζωή ή που φόρεσαν νυφικό αλλά θα ήθελαν να το επαναλάβουν.. Σαν τη
Θεσσαλονίκη, που την κούρσεψαν, τη λήστεψαν, τη βομβάρδισαν, την κατέκτησαν,
την σκλάβωσαν αλλά ποτέ κανείς δεν την παντρεύτηκε για πάντα… Μόνιμος εραστής
έμεινε και Λευκός Πύργος, μόνιμος Αρραβωνιάρης, μνηστήρας όλο υποσχέσεις…
Και τώρα φωνάζει από τον ουρανό
της να κατέβει το πέπλο της το see through να τη σκεπάσει. Και τρέχουν οι σταγόνες της βροχής να πέσουν
από τον ουρανό φορώντας τα νυφικά τους η καθεμιά, γι’ αυτό και τις αποκαλούμε
«νυφάδες». Μία μία κατευθύνονται προς ένα συγκεκριμένο σημείο που το «κάρμα»
τους τις διέταξε, για να ράψουν ένα ελαφρύ νυφικό στην πόλη..
Σταγόνες που κάποτε αγαπήθηκαν
αλλά εγκαταλείφθηκαν μόνες και γέρασαν με το όνειρο, σταγόνες που πήραν
διαζύγιο και κατεβαίνουν μόνες – χωρίς σύζυγο αλλά η καθεμιά έχει κολλημένα
πάνω της τα παιδιά της και φοράνε όλοι νυφικό να συμπαρασταθούν στη μάνα που
ελπίζει να ξαναφτιάξει τη ζωή της, σταγόνες χήρες, που η θλίψη και ο πόνος
αλλοίωσαν το πρόσωπό τους κι όμως σήμερα που η πόλη τις καλεί, έβαλαν το νυφικό
τους και περιμένουν να δουν μια άσπρη μέρα, σταγόνες κόρες πεντάρφανες που
φοράνε νυφικό με την ελπίδα πως η πόλη - Νύμφη, θα τις συνοδεύσει στα στο «έσονται
οι δύο εις σάρκαν μία», σταγόνες αποφασισμένες να απέχουν για πάντα από το
μυστήριο του γάμου, που φοράνε νυφικό ως αποκριάτικη στολή και δεν το
«ταλαιπωρούν» παραπέρα…
Γιε μου βάλε τις καλές σου τις
τιράντες, με ωραία ρούχα ανοιχτόχρωμα, διάφανα.. να φαίνεται η χαμογελαστή ψυχή
σου προς τα έξω και πάμε να άρουμε από το χέρι τις «νυφάδες» που στολίζουν την
πόλη και τα μάτια μας…
Σήμερα οι «νυφάδες» βγήκαν βόλτα,
εμείς μέσα θα καθήσουμε πάλι? Ήρθαν και οι δικές μας.. ναι, το νιώθω, ήρθαν και
οι δικές μας…
Ας μην τις αφήσουμε μόνες, τέτοια
τιμή που μας κάνουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου