Ο γιος μου και το παιδί που κρύβω μέσα μου

13 Νοεμβρίου 2013

Ο γιος μου και το παιδί που κρύβω μέσα μου, βρίσκονται αυτές τις μέρες σε μεγάλη διαμάχη: διεκδικούν και τα δύο την επιμέλειά μου.

Έχουνε αρχίσει να κάνουν κρυφές υποχθόνιες συμφωνίες, σβήνουν και γράφουν συνέχεια πάνω στα Ιδιωτικά Συμφωνητικά που πάνε κι έρχονται… Μιλάνε συνέχεια ψιθυριστά με παιδάκια –δικηγόρους, ο γιος μου τα βρίσκει εύκολα στον παιδικό σταθμό, το παιδί που κρύβω μέσα μου σκαλίζει ψυχές και προσπαθεί να βρει άλλα παιδιά που κρύβονται μέσα σε άλλους γονείς και διαπραγματεύονται..

Άρχισε και ο ανέντιμος πόλεμος.. Ο ένας υπόσχεται ότι δεν θα γκρινιάζει, το ίδιο κάνει και ο άλλος… Ότι θα με πάνε στις κούνιες, στο τρενάκι του Λούνα Παρκ, όχι το πολύ φοβιστικό - το άλλο, ότι θα μου πάρουν πατάτες τηγανητές με σος ροκφόρ, ότι θα κοιμούνται νωρίς, ότι δεν θα τριγυρνάνε όλη την ώρα στο μυαλό μου, τραβώντας το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου ο ένας και το αριστερό ο άλλος (& viceversa), ότι δεν θα ξανα-αφήσουν όλες τις πόρτες και τα παράθυρα τις καρδιάς μου ανοιχτές και μπάζει από παντού, ότι δεν θα ξαναπερπατήσουν με τις βρώμικες κάλτσες τους μέσα στα πιο ευαίσθητα όνειρά μου, ότι θα πλένουν πάντα τα χέρια τους πριν αγγίξουν τα σχέδια που κάνουμε μαζί για το μέλλον, ότι δεν θα βάζουν στο στόμα τους όσα σκουπιδάκια βρίσκουν κάτω πεταμένα στην πορεία της κοινής μας διαδρομής ως τώρα στα μονοπάτια της Πατρότητας και ότι θα με συμβουλεύουν πάντα & δεν θα με αφήσουν ποτέ να παρασυρθώ από τον σκληρό κόσμο της ηλικίας μου, που δεν μου αρμόζει… ούτε η ηλικία μου ούτε ο σκληρός της κόσμος…