Κρασοκατανυκτήριο ψυχολογικής υποστήριξης

22 Μαρτίου 2014

Όνομα Ασθενούς: Χάπι Daddy

Ηλικία Ασθενούς: Νέο παιδί, μιας κάποιας ηλικίας.

Ιστορικό παθήσεων: Παθήσεις κυρίως διαζευγμένες, που τις πέρασε με τις παιδικές ασθένειες. Επαναληπτικότητα στον εσωτερικό διάλογο και απουσία επαφής με τον έξω κόσμο.

Συμπτώματα: Έξαρση κλειστοφοβίτιδας με συνοδευόμενη αρχόμενη ομιλίτιδα εις τους τοίχους και λοιπούς παρόμοιους που έχουν αυτιά…

Συνιστάται: Αξονική, μαγνητική και κοινωνική τομογραφία με ζωντανή μουσική και ζωντανούς μουσικούς σε δοκιμαστικό περιβάλλον ουζομεζεδοκρασοκατανυκτηρίου με λοιπούς ασθενείς με τα ίδια συμπτώματα ή με εντελώς «υγιείς» ανθρώπους ώστε να καταγραφούν αντιδράσεις στον ιππόκαμπο. Του εγκεφάλου.

Κλινικό Αποτέλεσμα: Τα άτομα που συμμετείχαν στην κλινική έρευνα εθελοντικά χωρίς να γνωρίζουν ότι βρίσκονται σε περιβάλλον εργαστηρίου, συμπεριφέρθηκαν σχετικά κόσμια, αν εξαιρέσουμε το ότι παρατηρήθηκε ανταλλαγή σάλιων για να γλείψουν τις πληγές τους. Σε όποιον περίσσευε σάλιο, έγλειφε κι άλλες πληγές. Το 1^ο ποτηράκι δεν περιείχε καμία ουσία, οπότε το πλαίσιο κινήθηκε σε γνωστά αμήχανα επίπεδα εποχής προ-φλερτ, ή σαν συνάντηση στο γαμήλιο γλέντι που κάθεται όλο το σόι μαζί και εξαντλούνται στο «τίνος είσαι εσύ». «ααα εγώ της νύφης είμαι», «καλά παιδιά, πολύ τα θαυμάζω, το παλέψανε, ερωτευτήκανε, … αχ κι εγώ να ήμουν έτσι όταν ξεκινούσα, αλλά ποιος με βοήθησε εμένα? Οι γονείς μου ή τα πεθερικά μου? Άστα να μη λέμε τώρα τα δικά μου, τα δικά σου πες μου, χάρηκα που τα είπαμε, έτσι να τα λέμε πάντα, σε χαρές!!». Μετά το 1^ο μισάωρο, προσφέρθηκε το 2^ο ποτήρι κρασί σε διαζευγμένο ποτήρι, πλυμένο στο πλυντήριο πιάτων στο μεταμεσονύχτιο πρόγραμμα για φθηνότερο ρεύμα. Αυτή είναι και η ώρα που όλα επιτρέπονται. Μέσα μας. Έξω μας όχι. 

To 3^ο ποτηράκι έρχεται συνοδευόμενο με κοινωνική γλιστρίδα και αντικοινωνικό και ανάρμοστο σχολιασμό εκ μέρους μου, αλλά αυτός είμαι, έτσι μ’ αγάπησα, έτσι θα παραμείνω, στην υγειά μου, να με χαίρομαι, έχω κι εγώ την προσωπική μου ιστορία, (πού να σας τα λέω τώρα…). Tη στιγμή που πάμε να πληρώσουμε, ο σερβιτόρος, δηλαδή το αστέρι της βραδιάς, ο οποίος ήταν βαλτός από την ομάδα κλινικής παραγωγής, λίγο πιο ασθενής από τους πιο ασθενείς εκεί μέσα, με σοβαρές βλάβες στο κέντρο παραγωγής σοβαρής συζήτησης του εγκεφάλου, λειτουργεί πνευματικά μόνο με την υπόφυση και τον προμετωπιαίο λοβό παραγωγής ατάκας του θανατά, άμα δεν ήταν αυτός, το δοκιμαστικό περιβάλλον εργαστηρίου μπορεί να μην είχε την ίδια επιτυχία, αυτός λοιπόν, μας ρώτησε «τώρα δηλαδή, τι είναι αυτό ρε παιδιά? Εγώ δεν κατάλαβα! Αρραβώνας ήταν, γάμος ήταν, εσείς τώρα γιατί ήρθατε?», στην οποία απάντησα «πού να στα λέω, κάτσε βάλε κρασί… χώρισε ένας φίλος μας και ήρθαμε σήμερα στο πάρτυ διαζυγίου, όλα Δόξα τω Θεώ, έγιναν κανονικά… πήραμε πρόσκληση, λίστα διαζυγίου, τρέχαμε να βρούμε πού είναι το πλησιέστερο «Μόνο Εικόνα Όχι Ήχος» να του πάρουμε τις ωτοασπίδες που αιτήθηκε και μία μηχανή παραγωγής ποπ κορν.. ή μήπως κοκ πορν?? (καλύτερο το 2^ο! και γλυκό και σεξ! Και σεξουαλικά σκέτο να το πάρεις, πάρει double είναι.. jack pot)!

Η ιατρική ομάδα, έβγαλε τα συμπεράσματά της και εξήλθε εκ του περιβάλλοντος εργαστηρίου.

Άντε, Χάπι Dad. Θυμήσου λίγο αλλά ζήσε λίγο παραπάνω. Dad-ness δεν βγαίνει από το Sad-ness, βγαίνει κυρίως από το Mad-ness. Προς το παρόν Χάπιness.

Και σήκωσε λίγο το φακό σου, όσο το τούνελ έχει ακόμα στροφές, και φώτισε το δρόμο μπροστά σου. Στο βάθος του τούνελ, η ορθογραφία μπορεί και να ξαναβρεί τον εαυτό της κι όλα να μπουν στη θέση τους, με μία γλυκιά αναστάτωση, μυστικά και ήσυχα. Χάπιness? Χάπι λες? Χάπιless! Μόνο Happiness!