Τετάρτη 16 Απριλίου 2014

Δώρο Πάσχα

16 Απριλίου 2014


Μεγάλη Τετάρτη σήμερα και μας καταβλήθηκε το Δώρο Πάσχα. Μόνο στους ιδιωτικούς υπαλλήλους για φέτος. Του χρόνου δεν ξέρουμε… Σε λίγα χρόνια, και όταν ο γιος μου θα μπορεί πλέον να διαβάζει αυτές τις γραμμές, το Δώρο Πάσχα μπορεί να είναι κάτι σαν «τις κατοχικές αποζημιώσεις» που μας χρωστάνε οι Γερμανοί. Ναι, κάτι έχουμε ακούσει, ίσως κάτι έγινε παλιά, αλλά μας αρέσει να το αναμασάμε για να δίνουμε ελπίδα στον εαυτό μας και μια ικανοποιητική δικαιολογία για να είμαστε γεμάτοι θυμό. Για τη Γερμανία, μέσα μας. Για όλους τους γνωστούς και φίλους έξω μας. Και ειδικά γι’ αυτούς που εξακολουθούν να παίρνουν Δώρο Πάσχα.
Εφόσον λοιπόν ένα μαγικό ΑΤΜ προνόησε για μένα και έδωσε στην κάρτα μου το περιθώριο να τραβήξει περισσότερα χρήματα από όσα τον προηγούμενο μήνα, είναι σαφές πως υπάρχει ένα πρωτογενές πλεόνασμα που πρέπει να κάπως να το χρησιμοποιήσω για αναδιανομή του «πλούτου» στις ασθενέστερες κοινωνικές ομάδες», δηλαδή, επιτέλους, για πρώτη φορά τα τελευταία 5 χρόνια, ήρθε η ώρα να μου πάρω ένα Δώρο. Πάσχα.
Και ξεχύθηκα στην αγορά το απόγευμα για να πάρω ένα σετ ωραιότατο homewear, γιατί εξωwear δεν υπάρχει και λόγος, να τα λέμε όλα… Επίσης, θα ήθελα ένα ζευγάρι πουκάμισα, να ανανεωθεί λίγο η ανοιξιάτικη γκαρνταρόμπα ενόψει αλλαγής εποχής, ίσως και παπούτσια, που το έχω κι ένα κόλλημα, κι άμα βγω στα μαγαζιά και δεν πάρω παπούτσια, έρχεται ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στον ύπνο μου, με έναν κρίνο και μου ανακοινώνει το νέο πως σε λίγες μέρες, αν δεν πάρω παπούτσια, θα γεννήσω!
Με φορά λοιπόν, από το ΑΤΜ με τα πόδια στα αυτιά «πετάχτηκα για μια χαλαρή βόλτα» σε ένα πολυκατάστημα, που είχε την φαεινή έμπνευση να ονομαστεί COSMOS από το «ΚΟΣΜΟΣ» που συρρέει εκεί μέσα για να ροκανίσει το Δώρο Πάσχα (όσοι πήρανε) ή το Δώρο Μαμάς – Πεθεράς – Κουμπάρας ενόψει εορτών.
Πέρασα σούπερ! Αντιλήφθηκα σε χρόνο dt πως τα τελευταία 5 χρόνια που έχω να μου αφιερώσω χρόνο για να μου αγοράσω κάτι, μάλλον μεγάλωσα κατά μία 5ετία.. Και ξαφνικά… τα ZARA δεν έχουν εντελώς μα εντελώς τίποτα που να μου αρέσει, ούτε τα H&M, ούτε το Bitsiani, ούτε το Celio, ούτε το Marks&Spencer. Έβαλα το χέρι στην τσέπη, ψάχτηκα λίγο, βούρκωσα και μπήκα στα Replay, στο Nak, στα Camper και στο Haralas. Βγήκα από τα μαγαζιά. Έβγαλα το χέρι απ’ την τσέπη ανακουφισμένος. Γεμάτο. Δεν είδα τίποτα που να με βοηθούσε να γουρλώσω τα μάτια και να βγάλω αναστεναγμό ανακούφισης. Ίσως το πήγα βιαστικά. Ίσως το πήγα με ενοχές. Ξαναέκανα το γύρο του Cosmos. Αστροναυτικά. Αφ’ υψηλού… Τον ξαναέκανα. Στρατιωτικά. Παρέλαση, εν-δυο, εν-δυο, ημι-ανάπαυση, προσοχή! Σε κάθε βιτρίνα που πάντα κοντοστεκόμουν… στεκόμουν προσοχή. Αλλά τζίφος…
Πέρασε η ώρα και συνειδητοποίησα ότι βαρέθηκα! Κοίταξα λιγάκι βαθιά μέσα μου. Για άλλα είμαι εγώ… Μπήκα στο Sephora… Προσφορές από 15% ως 35% σε αρώματα. Δοκίμασα 6 νέα αρώματα. Αρώματα που δεν τα έχω αγοράσει ποτέ στο παρελθόν. Η όσφρησή μου είχε πάθει λίγο αυτή την κρίση ταυτότητας που από το 3ο άρωμα και μετά, νόμιζα ότι όλα μου έδιναν την ίδια αίσθηση, αυτήν την ανάμικτη αίσθηση του Azax μπερδεμένο με λίγη χλωρίνη και Teza. Καθαριότητα μεν, ψόφος δε. Πήρα. Το μεγάλο το μπουκάλι, γιατί με 35% συμφέρει πολύ. Σα να παίρνεις το μικρό στην κανονική τιμή. Δεν είμαι σίγουρος ότι μου αρέσει πολύ, αλλά όταν βγήκα από το Sephora, νομίζω με ακολουθούσαν γάτες και τσιμπούρια. Και να φανταστείς ότι αυτά τα φφφσσστττ που μου έκανε η πωλήτρια, αθροιστικά μπορεί και να κόστιζαν κανα 10ευρω. Μες στο νερό. Νομίζω θα κάνω μυρωδάτη Ανάσταση, είτε κάνω μπάνιο είτε δεν κάνω μέχρι τότε!
Απέναντι ακριβώς είδα το ναό μου. Το σημείο που πρέπει να προσκυνήσω κάθε φορά που πηγαίνω στο Cosmos. Το βιβλιοπωλείο. Έφυγα με 3 βιβλία. Επέστρεψα στα ZARA και στα H&M. Κρίμα τα μαγαζιά, τα λυπήθηκα.. Αν δεν πάρω εγώ κάτι, είναι ικανά να επιδώσουν ψήφισμα διαμαρτυρίας στην ισπανική και τη γερμανική πρεσβεία αντίστοιχα. Και πήρα. Το μέγεθος 4. Αφού, ο μικρός σε ένα μήνα κλείνει τα 3. Να είναι λίγο μεγαλύτερα, να του κάνουν μέχρι τον Σεπτέμβριο. Και έναν ιππότη πήρα. Με το άλογό του. Εξαιρετική δουλειά για παιχνίδι. Σκέφτομαι να μην το δώσω στον μικρό, γιατί το παιδί που κρύβεται μέσα μου, με έχει πιάσει από το λαιμό…
Αυτό το Δώρο Πάσχα λοιπόν, μου υπενθύμισε πως πρέπει οι εποχές από εδώ και πέρα να μου μυρίζουν κάτι εντελώς καινούριο, κάτι καθόλου δοκιμασμένο στο παρελθόν, ήρθε η ώρα να ξανα-αφεθώ να πειραματιστώ. Ο αέρας μπορεί να εξακολουθεί να φέρνει αρώματα ανάμνησης, αλλά ένας νέος αέρας πνέει πια που θα δημιουργήσει μελλοντικές αναμνήσεις σε αποχρώσεις πιο «πικάντικες». Η γήινη αύρα μου των τελευταίων ετών, δίνει τη θέση της σε μία νέα, πικάντικη και δροσερή αύρα, όπως ταιριάζει στην ηλικία μου και στον ιππότη του γιου μου, ο οποίος ιππότης επιμένει να αναλάβω την επιμέλειά του και να ιππεύσουμε μαζί στο μέλλον, σε ένα κάστρο που θα χτίσουμε για εμάς και θα ετοιμαστούμε να υποδεχτούμε την Δεσποσύνη που θα κατατροπώσει το φρούριό μας…
Τελικά, μήπως να μας το είχαν κόψει το Δώρο Πάσχα? Φαίνεται πως δημιουργεί side effects παραισθήσεων… Όπως μια μπαλάντα. Των αισθήσεων.   

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου