Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

Αγάπης αγώνας άγονος & επιβίωσης βίος αβίωτος

22 Ιανουαρίου 2014


Τα πάντα σχεδόν έχουν την τάση να ξεθωριάζουν... μοιάζουν με τους ανθρώπους... που έχουν την τάση να εξελίσσονται μέχρι το ανώτερο σημείο της ανικανότητάς τους.. μαγκανοπήγαδο οι κύκλοι της ζωής... κι ενώ πάντα μου άρεσε μόνο η φυγόκεντρος δύναμη των κύκλων, αυτή που σε σπρώχνει μακριά, όσο πιο μακριά από εκεί που ξεκίνησες... εντούτοις, στον πυρήνα των κύκλων υπάρχει μία δίνη που με ρουφάει όλο και πιο δυνατά, και πιο επίμονα και με παραλύει... Αγάπης αγώνας άγονος, επιβίωσης βίος αβίωτος, χρόνος ανίκατε μάχαν, κι εσύ ό ίδιος ξυπνάς μια μέρα μη αναγνωρίζοντας τον εαυτό σου, αυτόν που θυσίασες στον βωμό τόσων και τόσων θεοτήτων που κατά καιρούς εμφανιζόταν λαμπερές.. κι έλεγες καλύτερα να σκοτωθείς παρά να πεθάνεις από το φόβο σου... και ζεις πεθαίνοντας με τον φόβο σου, γιατί ενώ ο νους είναι αληταριό και δραπετεύει, οι φυλακές υψώνουν τα τείχη τους και σκοτεινιάζουν.. Αγάπης αγώνας άγονος, επιβίωσης βίος αβίωτος & χρόνος ανίκατε μάχαν... και δε θέλεις να θυμάσαι, δε ζεις για να έχεις μόνο μνήμες.. κι αν δεν θυμάσαι, τελικά δεν αξίζει να προχωράς.., αφού έτσι κι αλλιώς μετά δεν θα θυμάσαι... Και κάθε μέρα κόβεις τον εαυτό σου ψιλοκομμένο και τον προσφέρεις βορά σε κάθε είδους πεινασμένα θηρία, κι όλο λες "ακόμα έχω", μέχρι που μια μέρα, και δεν ξέρεις πόσο μακριά θα είναι, δεν θα έχεις να προσφέρεις τίποτα πια, παρά μόνο την άθλιά σου εικόνα, κομματιασμένο και φαγωμένο και ταλαιπωρημένο, από την "εθελοντική" σου προσφορά εαυτού. Όχι γιε μου, δεν θα μου μοιάσεις καθόλου. Δεν το επιτρέπω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου