8 Νοεμβρίου
2013
Εσύ κοιμάσαι γιε μου…
Ο μπαμπάς μόνος στην κουζίνα, στο τραπέζι που λειτουργεί
κυρίως ως γραφείο σε ένα σπίτι 57 τμ, αποφάσισε να βγει… Θα ντυθώ, θα βάλω τα
καλά μου, θα ανοίξω ένα κρασάκι λευκό και θα βγω πέρα από τα στενά όρια του
προφίλ μου σήμερα… Θα ανοιχτώ σε άλλα προφίλ…
Εσύ κοιμάσαι γιε μου…
Πίνω ήδη το πρώτο ποτάκι στα Τρίκαλα, εκεί ετοιμάζονται για
τα Χριστούγεννα, με τον Μύλο των Ξωτικών. Μεγάλη προετοιμασία σου λέω… Πολύ
ωραίες εικόνες βλέπω αγόρι μου.. Σχεδόν όπως τα όνειρά σου… Έβγαλε ψύχρα όμως
και το ποτάμι φέρνει υγρασία… Αλλά εγώ όπου και να θέλω να πάω, όπου και να
θέλω να καταλήξω, πάντα πηγαίνω «μέσω Τρικάλων». Να φωνάξω τη δεσποινίδα να
πληρώσω και να την κάνω για πιο νότια… εσύ βρε αγόρι μου τώρα γιατί βήχεις στον
ύπνο σου? Εγώ βγήκα με το homewear για ποτάκι στα Τρίκαλα, εσύ πούντιασες? Μυρίζει Χριστούγεννα
εδώ, ωραία μυρίζει, δεν θυμίζει τις μυρωδιές από τα περσινά Χριστούγεννα, που
και οι δυο μας απλά κάναμε delete…
Εσύ κοιμάσαι γιε μου… Εγώ επιβιβάζομαι στον τηλεμεταφορέα
μου και αποβιβάζομαι στο Πόρτο Ράφτη. Θυμάσαι? Κι εγώ θυμάμαι… Το μέρος όπου
κρύψαμε μόλις 2 χρόνια πριν τα όνειρά μας.. Πάντα θα το αγαπώ αυτό το μέρος…
Πάω στο Κάστρο για ακόμα ένα ποτάκι με θέα… μου έχει λείψει.. όχι το Κάστρο, ο
συμβολισμός του σε εκείνην την περίοδο της ζωής μου.. και της δικής σου. Αλλά
δεν θα καθήσω πολύ, όπως τότε…
Εσύ κοιμάσαι γιε μου… εγώ κάνω γύρους έξω από την Πάτρα..
πετιέμαι μέχρι τα Ψηλαλώνια και την Τριών Ναυάρχων. Ανεβοκατεβαίνω βουρκωμένος
την Γεροκωστοπούλου και πίνω έναν express espresso στην
Αγίου Νικολάου… Εδώ ίσως θα έπρεπε να το είχες πάρει απόφαση… αλλά ακόμα
κρατιέσαι… εσύ…
Εσύ κοιμάσαι γιε μου.. εγώ θα πεταχτώ και στην Κρήτη λίγο… Στο
Ρέθυμνο κυρίως… Από εδώ εσύ δεν έχεις να θυμάσαι… έχω να θυμάμαι εγώ για σένα,
αφού ακόμα σε κουβαλούσα σαν προνύμφη ως ό,τι πολυτιμότερο έχω… Έσκασες μύτη
πολύ αργότερα, αλλά υπήρχες κι εκεί….
Εσύ κοιμάσαι γιε μου… και συνειδητοποιώ πως κατά κάποιο
τρόπο σε είχα μέσα μου και τότε στην Ιταλία, και τότε στην Ισπανία, και
αργότερα στην Ουκρανία, στην Ουγγαρία, στην Πολωνία, στην Σερβία, στη
Βουλγαρία, στην Αλβανία, στην Ρουμανία, στην Αίγυπτο και κυρίως στην
Πορτογαλία… Εκεί είχες αρχίσει να με γαργαλάς…
Εσύ κοιμάσαι γιε μου… κοιτάζω γύρω μου και οι τοίχοι με
δουλεύουν… Βγήκα και σήμερα.. Εδώ στο προσκεφάλι σου. Σε απόσταση αναπνοής.
Έβαλα τις πυτζάμες μου και βγήκα να πιω ένα ποτάκι με πρώην σύζυγο, πρώην
έρωτες, φίλους και γνωστούς που πέρασαν από τη ζωή μου όσο εσύ κρυβόσουν καλά
και κρατιόσουν με μανία περιμένοντας τη στιγμή που θα κρίνεις εσύ κατάλληλη για
να σκάσεις μύτη στη ζωή μου.. και πήρες μια στιγμή και την έκανες κατάλληλη…
Εσύ κοιμάσαι γιε μου… Εγώ «αναπολώ» αυτά που μας έρχονται…
ti yperoxo keimeno!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ πολύ!
ΑπάντησηΔιαγραφή