Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

Νέε Χρόνε μου

1 Ιανουαρίου 2014


Νέε Χρόνε, είσαι ήδη 12 ώρες εδώ, στη ζωή μας, και σε βλέπω λίγο διστακτικό.. Βολέψου, σαν στο σπίτι σου.. μπορείς να ξαπλώσεις στον καναπέ, να βγάλεις τα παπούτσια σου, να χαλαρώσεις και να το ευχαριστηθείς.. σε βλέπω να ψάχνεις με το βλέμμα το κατάλληλο σημείο να κουρνιάσεις..  Κοιτάς και τη γωνιά που άφησε ο Άλλος, ο Παλιός ο Χρόνος, που ήτανε και σερσερής και ακαμάτης και τα άφησε όλα πεταμένα στο πάτωμα.. αλλού η ρόμπα του, αλλού οι κάλτσες του, αλλού το καλό του το κοστούμι, πόσα άπλυτα ρούχα και πιάτα μέσα στη μέση.. Καλά, φταις λίγο κι εσύ, που τον ξύπνησες από ωραίο όνειρο και τον ύπνο του δικαίου (καλά, πόσο δίκαιου ή άδικου θα στο αναλύσω άλλη φορά) για να σηκωθεί και να σου δώσει το κλειδί… Και τον έδιωξες με τις κλωτσιές.. Εγώ δεν στο ζήτησα ποτέ αυτό. Κανείς δεν στο ζήτησε. Πρέπει να σέβεσαι ακόμα και τον ανεπρόκοπο Χρόνο που μόνο σε μπελάδες σε έβαλε, γιατί χωρίς Αυτόν, δεν θα ήμασταν σήμερα οι ίδιοι άνθρωποι.. Και μετά από όλα αυτά, ακόμα ψάχνεις να βολευτείς στη ζωή μας.. Ανέπνευσε με βαθιά εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, χαλάρωσε και.. ίσως (τονίζω ΙΣΩΣ) αν αφήσεις τον εαυτό σου να παρασυρθεί από τον άνεμο, να πέσει στο σωστό σημείο, παρά να ψάχνεις μια ζωή για να το βρεις…
Ας ζήσουμε μέσα μας το παραμύθι που έχεις να μας προσφέρεις, ας σε αφήσουμε να μας χορέψεις με τον ρυθμό σου και ας προσπαθήσουμε να μάθουμε τα βήματα του χορού και στα μικρά μας πιτσιρίκια…, χωρίς βέβαια να ξεχνάμε ποτέ πως ένα παιδί δεν έχει ούτε υποχρέωση, ούτε καθήκον να ικανοποιεί τις ανάγκες των γονέων του…
Νέε Χρόνε, μέχρι τώρα είμαι απόλυτα ικανοποιημένος από εσένα, παρόλο που εσύ δεν έχεις ακόμα εμπιστοσύνη στον εαυτό σου! Έχω συνεννοηθεί με τον μικρό, θα σου δώσει κάποιες οδηγίες χρήσης των 365 ημερών που έρχονται, πώς να τις φροντίσεις, να τις συντηρείς, να τους χαμογελάς ακόμα κι αν όλα γύρω σου υποβάλλουν το αντίθετο, να τους μάθεις το ρυθμό σου…
Θα στήσουμε μαζί σου αυτό το παραμύθι, σε είχαμε τόσο πολύ ανάγκη…
Σε περιμέναμε με την ψυχή στο στόμα και τη καρδιά στην κωλότσεπη…
Σε καλωσορίζω λοιπόν. Δεν το πρόσεξες? Σου έριξα ένα παιχνιδιάρικο βλέμμα κι ένα συνένοχο χαμόγελο, κι ίσως είσαι εσύ τελικά, που θα μου την κάνεις την χάρη…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου