Δυο μέρες μόνο…

23 Δεκεμβρίου 2013

Είχα κρύψει γιε μου δυο μέρες… Δυο μέρες μόνο. Τις είχα κρύψει στην πίσω θήκη της τσάντας μου, να μην τις βρει κανείς να μου τις πάρει.. Δυο μέρες άδειας. Δυο μέρες για αυτά τα Χριστούγεννα, που θα μας ενώσουν μαζί μια ολόκληρη εβδομάδα χωρίς τη δουλειά μου και χωρίς τη «δουλειά» σου.. Δυο μέρες μόνο, περίμεναν υπομονετικά, έναν ολόκληρο χρόνο, πέρασαν θύελλες και μπόρες, πέρασαν από διαδικασίες διαζυγίου, τυπικά δικαστήρια, μετακομίσεις σε άλλη πόλη, ασθένειες, χειρουργεία… πέρασαν και άντεξαν, κρατήθηκαν με νύχια και με δόντια.. έβγαζαν πού και πού τη μικρή τους μουσούδα να βεβαιωθούν πως όλα βαίνουν καλώς, πως η γη συνεχίζει να γυρίζει σε ανεκτούς ρυθμούς και χωρίς αυτές, και έκαναν υπομονή.. Έφτιαξαν το σπιτικό τους στην πίσω θήκη της τσάντας μου, είχαν κρατήσει λίγο ήλιο, να τον χρησιμοποιούν όταν είχαν ανάγκη λίγο περισσότερο φως, αλλά τον περισσότερο καιρό κοιμόταν… Ταξίδευαν μαζί μου, στα συνεχή πηγαινέλα με αεροπλάνα, αυτοκίνητα, μετρό, προαστιακούς, ταξί και με τα πόδια.. Κυρίως με τα πόδια… Και παρόλο που ήταν ανηφορικός ο δρόμος, και παρόλο που με βάραιναν πολύ κρυμμένες με τα μπαγκάζια τους εκεί στην πίσω θήκη της τσάντας μου, δεν τις «πέταξα» ποτέ… Ήταν σαν να μην υπήρχαν για μένα, έπρεπε να περιμένουν την κατάλληλη στιγμή να εμφανιστούν.. Θα ήταν η στιγμή που με ένα μαγικό κόλπο, το ημερολόγιο – ταχυδακτυλουργός, θα μετέτρεπε τις δύο αυτές μέρες σε μία εβδομάδα συνεχόμενης αποχής από τη δουλειά, επομένως σε μία εβδομάδα γι ασυνεχές αλισβερίσι μεταξύ μας… Η εβδομάδα που μας προσφέρεται μετά από έναν πολύ δύσκολο χρόνο, γιατί αυτές οι δυο μέρες είχαν τη σοφία να κρατηθούν σιωπηλές και χαμογελαστές, εκεί… στην πίσω θήκη της τσάντας μου…

Σσσσς…. Υποψιάζομαι πως έγιναν ζευγάρι όλον αυτόν τον καιρό.. και με την αλλαγή του ημερολογίου σε 2014, τα παιδάκια τους θα σκάσουν μύτη.. εκεί… στην πίσω θήκη της τσάντας μου, και με το Νέο Έτος, θα έχουμε κι άλλες πολλές κρυμμένες μέρες ως άσσο στο μανίκι μας, να τις βγάλουμε μια βόλτα έξω στον ήλιο του αναμφίβολα πιο ελπιδοφόρου έτους που ανατέλλει… Ας κρατάμε πάντα κάποιες μέρες κρυμμένες για εμάς, κι αν δεν χωράνε στην πίσω θήκη της τσάντας μου… θα αλλάξω τσάντα. Ό,τι δεν μας κάνει, θα το αλλάξουμε, ήρθε η σειρά μας..