Δύο άνθρωποι μόνοι

28 Μαρτίου 2014

Δύο άνθρωποι μόνοι συναντήθηκαν εντελώς τυχαία και με τον πιο πρωτοποριακό τρόπο εκείνης της εποχής. «Συναντήθηκαν» χωρίς να ειδωθούν. Ανταλλάξανε μηνύματα. Σε κινητά. Και πολλά τηλεφωνήματα. Με τηλεκάρτες. Και πολλά ταξίδια διασταύρωσαν τις ζωές τους σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Και ήταν πολύ νέοι ακόμα. Είχαν όλη τη ζωή μπροστά τους. Και όπως τυχαία συναντήθηκαν, τυχαία και, αναπόφευκτα πια, ερωτεύτηκαν.

Κι έγιναν οι δύο άνθρωποι μόνοι, ένας άνθρωπος. Κι ίσως δεν διασπάστηκε ποτέ αυτός ο άνθρωπος, όμως, όπως τυχαία συναντήθηκαν και ερωτεύτηκαν, έτσι «τυχαία» χάθηκαν… Και έμεινε ο έρωτας να τους θυμίζει μέσα τους, πως ο άλλος κάποτε πράγματι υπήρξε. Και το έζησαν. Με τη μορφή αγώνα αντοχής…

Και για αρκετά χρόνια δεν έζησαν τίποτα άλλο… όμως… κάποτε η ζωή έτρεξε κι έναν αγώνα ταχύτητας και….

Δύο άνθρωποι μόνοι συναντήθηκαν εντελώς τυχαία, με έναν ίσως κλασικό τρόπο. Οι ζωές τους διασταυρώθηκαν στη ρωγμή εκείνη του χρόνου που σκοντάφτει και πέφτει το λεγόμενο timing.. και για πολλούς προσωπικούς τους λόγους μάλλον ο καθένας, αποφάσισαν να το ζήσουν. Και το έζησαν. Λίγο σχετικά. Και πρόλαβαν να γίνουν ένας άνθρωπος, να παντρευτούν, να κάνουν ένα παιδί και να χωρίσουν πριν προλάβεις να πεις «Ερωτόκριτος». Και πήρε ο καθένας τον δρόμο του.

Ένας μπαμπάς κι ένας γιος…  δηλαδή…

            Δύο άνθρωποι μόνοι συναντήθηκαν όχι τυχαία, και αγαπήθηκαν. Και έγιναν ένας άνθρωπος. Και ο δικός τους αγώνας τους έλαχε μετ’ εμποδίων. Δεν τα πήγαν άσχημα όμως… Κι ακόμα αγωνίζονται. Δεν τους νοιάζει το μετάλλιο. Ούτε κανενός είδους αναγνώριση. Νοιάζεται ο ένας τον άλλον.

 Όπως τότε…

Δύο άνθρωποι μόνοι επιλέγουν βηματισμό. Γρήγορο, αργό, με σκυφτό κεφάλι ή με παρρησία. Σκοντάφτουν, πέφτουν, ξανασηκώνονται, γιατρεύουν τις πληγές τους και προχωράνε.

Δύο άνθρωποι μόνοι βρίσκονται μπροστά σε πολλές επιλογές χειρισμού της προσωπικής τους κατάστασης. Τα βήματά τους άλλοτε οδηγούν ευθεία μπροστά, άλλοτε λοξοκοιτάζουν προς τα πίσω μήπως ξέχασαν κάτι και ξανοίχτηκαν στο μέλλον λειψοί, άλλοτε κρύβονται ο ένας στην αγκαλιά του άλλου για να περικλείσουν όλο τον κόσμο τους σε λιγότερο από ένα τετραγωνικό μέτρο.

Ίσως για δύο ανθρώπους μόνους, ένα τετραγωνικό μέτρο είναι ικανό να περιλαμβάνει ολόκληρο τον κόσμο.

Για έναν άνθρωπο μόνο όμως, ολόκληρος ο κόσμος είναι πολύ μικρός να τον χωρέσει.

Ο έρωτας εκεί που «ανήκει».

Ο μικρός αυτές τις μέρες με τη μαμά του.

Εγώ για δύο. Για δύο ανθρώπους μόνους.