Δευτέρα 7 Απριλίου 2014

Άκουσε γιε μου..

30 Οκτωβρίου 2014

Άκουσε γιε μου τι έπαθα σήμερα…
Μπαίνω στην κρεβατοκάμαρα να βάλω το homewear (ναι, άσε, πού να στα λέω, το 2013 δε λέμε ποτέ πυτζάμες ή πυζζζάμες όπως το λέει η Μπακογιάννη και η Τρέμη, το λέμε homewear) και βλέπω τον καθρέφτη να μου ψιθυρίζει κάτι… Είχα τη μουσική να σιγοπαίζει και δεν άκουγα καλά, κι αυτός εκνευρίστηκε κι άρχισε να μου φωνάζει… Χαμηλώνω τη μουσική, κι αρχίζει ο σερσερής ο καθρέφτης να μου τα ψέλνει σε λα μινόρε αλλά στη βυζαντινή τη μουσική, την «πα βου γα δε κε ζω νη» με στόμφο και με ύφος!
Τον έγραψα σε μαγνητοφωνάκι για να στο βάλω να το ακούσεις, να μου πεις τη γνώμη σου, όταν ξυπνήσεις... Τον έπιασε ντελίριο τον καθρέφτη, παραλογισμός… Σου παραθέτω τις κραυγές του…
«Άκουσε να σου πω αγόρι μου, δεν ξέρω για σένα που βάζεις το homewear κάθε μέρα από τις 7 το απόγευμα και περιμένεις πότε θα έρθει η πριγκίπισσα πάνω στο άσπρο γοβάκι να σου χτυπήσει την πόρτα, αλλά εγώ είμαι 35χρονος – νέος θα έλεγε κανείς με τη σύγχρονη έννοια του όρου – και θέλω α σου υπενθυμίσω πως έχουμε την ίδια ηλικία! Επίσης, θέλω να σου υπενθυμίσω, πως έχουμε το ίδιο παιδί – η Ανώτερη Δύναμη κάπου εδώ τα έμπλεξε λίγο τα πράγματα και έβαλε έναν καθρέφτη ολοζώντανο, νέο, όμορφο να μοιράζεται το ίδιο παιδί με έναν που φοράει “homewear” πανάθεμά τον με το που έρχεται από τη δουλειά… Δεν αντέχω ρε φίλε να με κρατάς στο σπίτι, τέτοιο κελεπούρι που είμαι, πρέπει να με βγάλεις έξω, μόνοι μας οι δυο μας, εγώ ο καθρέφτης κι εσύ το είδωλό μου, και να με κάνεις πάλι να ερωτευτώ, να τραγουδήσω, να γελάσω, να χορέψω. Με έβαλες σε ένα σημείο, με έστησες, με προσέχεις δεν έχω να πω, αλλά basta ya… Μη ξεχνάς πως κοντεύουν πια τα Χριστούγεννα για να εκπληρώσεις την υπόσχεση που μου είχες δώσει πέρυσι τέτοια εποχή… Το θυμάμαι. Φέρε λίγο και τον μικρό να του πω δυο κουβέντες….»

Αλλά δεν ήθελα να σε ξυπνήσω μικρέ μου.. Αυτός πήρε φόρα, μπορεί να σου έλεγε τίποτα για τον πατέρα σου και να στενοχωριόσουν. Εκνευρίστηκα μαζί του, τον γύρισα ανάποδα, να βλέπει τοίχο και δεν θέλω να του ξαναμιλήσω σήμερα. Συγχύστηκα κι έβγαλα και το homewear.. Έμεινα underwear.
Σύντομα εύχομαι και a-wear… πρόσεχε, όχι awarea-wear.. Από aware πήξαμε, αυτό ήταν που προκάλεσε και την οργή του καθρέφτη.
Αύριο θα τον ρωτήσω ποια είναι η πιο όμορφη σε όλη την Οικουμένη να την φέρω να την κεράσω τοστ και Dadness..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου