18 Μαρτίου 2014
Κάποιες μέρες τις έστειλε ο Θεός για λάθος λόγο… Δεν τις
έστειλε για να μπορέσουμε να τις θαυμάσουμε. Δεν τις έστειλε για να μπορέσουμε
να τις χαρούμε. Τις γέμισε με θυμό, πίκρα, στενοχώριες, νεύρα, αναίτιες ενοχές,
ζέστη έξω και κρύο «μέσα». Τις στόλισε και με σουρεαλισμό. Του αρέσει πολύ ο
σουρεαλισμός του Θεούλη μας. Σε ό,τι κι αν έκανε, το πασπάλισε με χρυσόσκονη
σουρεαλισμού. Πάλι καλά θα μου πεις.. Θα μπορούσε να τις είχε πασπαλίσει με
πίσσα και πούπουλα. Κι άντε μετά να το στρώσεις.. Θα μου πεις και πάλι δεν
φαίνεται να στρώνει από πουθενά.. Να πιάσεις τον σουρεαλισμό από το –ισμός και
να τον σκίσεις μέχρι το σουρε.. Αλλά προνόησε ο Ύψιστος… Δεν μας τον έστειλε με
τα κανονικά του τα ρούχα, ούτε με το κανονικό το πρόσωπο… Τον έκανε τον
σουρεαλισμό ένα μικρό νάνο μυρμηγκάκι και τον έκρυψε σε κάθε χαραμάδα της
μέρας… Πίσω από κάθε λεπτό (καλά, υπερβάλλω).. αλλά πίσω από κάθε ώρα της
ημέρας, μέσα σε κάθε χαραμάδα ώρας, έκρυψε κάποια μυρμηγκάκια σουρεαλισμού..
Δεν είναι λοιπόν εμφανής, να το ξέρεις, να γελάσεις, να το αντιμετωπίσεις
ανάλογα… Κρύφτηκε μέσα στα πρόσωπα των ανθρώπων που καθημερινά συναναστρέφεσαι…
Και αργά το απόγευμα, παίζεις με τον σχεδόν τρίχρονο πια γιο
σου, και σου φαίνονται όλα τόσο μα τόσο λογικά… ακόμα και το σπαθί που θέλει να
το βάλει μέσα από τη μπλούζα του για να γίνει χελωνονιντζάκι και να φορέσει την
τσάντα του στον ώμο για να εκτοξευτεί στον ουρανό σαν αστροναύτης και να πάρει
το φεγγάρι και να του φέρει δυο σβούρες και να του ζητήσει για χαρτζιλίκι δυο
αστέρια να τα κρύψει στην τσέπη του και να τα φέρει το βράδυ στο κρεβάτι του
επειδή φοβάται τα φαντάσματα, και να σου χαρίσει κι εσένα ένα «γιατί κι εσύ
μπαμπά είσαι καλός», σου φαίνεται η πιο λογική πρόταση που έχεις σήμερα όλη την
ημέρα…
Κρίμα που ο γιος μου έχασε την τρέλα του, έχασε αυτό το
παιδικό, το ασυνάρτητο της σκέψης του, κι αρχίζει όλα και τα βάζει σε μια
σειρά.. Κρίμα… πώς μπορώ να του μιλήσω άραγε για τον κόσμο που θα μεγαλώσει?
Πώς να του μιλήσω για την καθημερινότητα στην Ελλάδα του 2014, της κρίσης, των
χαμένων συνειρμών και ζαλισμένων συνειδήσεων?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου