Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

Βροχερή Πέμπτη πρωί

13 Νοεμβρίου 2014


Πέμπτη πρωί. Βροχερό πρωί. Ετοιμαζόμαστε για το σχολείο. Κατεβαίνουμε στην πυλωτή της πολυκατοικίας για να μπούμε στο αυτοκίνητό μας. Ένα σκουληκάκι, έχει ανέβει στον τοίχο, έχει διπλωθεί σε ομόκεντρους κύκλους και «κουρνιάζει». Ο μικρός, θέλει να το πειράξει…
-          Μην το πειράζεις αγόρι μου το σκουληκάκι. Κι αυτό κρυώνει. Μπορεί να ψάχνει να βρει το δρόμο για το σπίτι του ή το σχολείο του.
-          Όχι μπαμπά, δεν θέλει να πάει πουθενά. Πολλές μέρες το βλέπω εδώ. Όλο κάθεται και μας παρατηρεί που μπαίνουμε στο αυτοκίνητο.
-          Μήπως αγόρι μου περιμένει κι αυτό τον μπαμπά του με το αυτοκίνητό τους για να φύγουν από εκεί?
-          Άμα ο μπαμπάς του έχει αυτοκίνητο, τότε πρέπει να έχει διαλυμένες πόρτες.
-          Γιατί το λες αυτό παιδί μου?
-          Γιατί δεν έχουν χέρια τα σκουληκάκια, και δεν θα μπορούν να τις ανοίξουν…

…………………………………………………………………………………………..

Μπαίνουμε στο αυτοκίνητο, βγαίνουμε από την πυλωτή, κατευθυνόμαστε προς το σχολείο. Βρέχει πολύ.
-          Είδες αγόρι μου, εμείς δεν βραχήκαμε καθόλου, μόνο το αυτοκίνητο βρέχεται.
-          Καλά να πάθει το αυτοκίνητό μας.
-          Γιατί βρε παιδί μου? Γιατί του λες καλά να πάθει? Νομίζω πως μας αγαπάει και μας προστατεύει. Νομίζω πως ταλαιπωρείται λίγο μέσα στη βροχή, επειδή δεν θέλει να βραχούμε εμείς.. Και άνοιξε την αγκαλιά του και μας έβαλε μέσα να κουρνιάσουμε, για να μην βρεχόμαστε…
-          Μπαμπά… όλο αυτό εδώ μέσα, η αγκαλιά του είναι?
-          Ναι αγόρι μου!
-          Και οι πόρτες είναι τα χέρια του?
-          Ναι παιδί μου!
-          Ναι αλλά έχουμε κάποιες κενές θέσεις, δίπλα σου και δίπλα μου, και τζάμπα κάνει αγκαλιά….

………………………………………………………………………………………

Μπαμπά, όταν είδαμε Καραγκιόζη στο σχολείο ήταν ένα παιδάκι του και τον έλεγε συνέχεια «μπαμπάκο». Χαχαχα… έτσι θα σε λέω «μπαμπάκο»! Κι εσύ θα με λες όπως λέγανε αυτό το παιδάκι του.. Κολλημβητήρι! (Κολλητήρι!)


………………………………………………………………………………………….

2 σχόλια:

  1. "Κολημβητήρι" !!!!!!! χαχαχαχα.....άπαιχτο!

    Τρομερό να ανακαλύπτεις κάθε μέρα το μυαλό ενός μικρού παιδιού , καθώς αυτό μεγαλώνει!

    Κράτα αυτές τις στιγμές σαν θησαυρό, βοηθούν σε όλες τις δύσκολες καταστάσεις...συμφωνείς;


    Βίκυ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ναι Βίκυ, είναι πράγματι τρομερός ο τρόπος που μπορεί να λειτουργήσει ένα τόσο μικρό μυαλουδάκι και είναι μεγάλη ευλογία να μπορείς να το παρατηρείς από κοντά να αναπτύσσεται! Ευτυχλως τέτοιες ατάκες και τέτοιες στιγμές, βοηθούν πολύ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή