Θα ‘ναι σα να μπαίνει η Άνοιξη…

19 Μαΐου 2014  

 Ο αέρας της άνοιξης φέρνει αρώματα ανάμνησης. Ο Μάιος είναι ευλογημένος μήνας. Κάπου κάποτε είχα διαβάσει πως ο μήνας που γεννιέσαι σε σημαδεύει μια ζωή, γίνεται ασυναίσθητα ο αγαπημένος σου μήνας, είναι η εποχή σου, το σημείο εκείνο στο χρόνο που επέλεξες να σκάσεις μύτη. Ίσως γίνεται ο αγαπημένος σου μήνας γιατί οι πρώτες ανθρώπινες μυρωδιές που έφτασαν στα ρουθούνια σου στάλθηκαν με τις αχτίδες του μαγιάτικου ήλιου κατευθείαν μέσα από το τζάμι της κλινικής.. εκείνο το μακρινό 1977, τότε που στην Ευρώπη υπήρχαν το πολύ 20 χώρες, 20 νομίσματα, 20 κυβερνήσεις και οι εκλογές που σε αφορούσαν ήταν μόνο στη χώρα σου… τότε που κυβερνούσε ο Καραμανλής και ο Παπανδρέου λάμβανε για πρώτη φορά μέρος στις εκλογές με το νεοσύστατο κόμμα του. Τότε οι μαμάδες φορούσαν Tosca, οι μπαμπάδες ξυρίζονταν με καραβάκι, οι γιαγιάδες φορούσαν λεμόνι στυμμένο και οι παππούδες ξυρίζονταν με Μυρτώ με άρωμα λεβάντα. Στη Eurovision, το «μάθημα σολφέζ» κατακτάει την 5^η θέση για πρώτη φορά στα χρονικά του θεσμού για την Ελλάδα. Έπρεπε από τότε να το είχα καταλάβει, πως οι πιο σημαντικοί Μάηδες της ζωής μου θα ερχόταν σε περιόδους που η eurovision με προειδοποιούσε εναλλακτικά με τους στίχους που στέλναμε.. Μάθημα σολφέζ λοιπόν για μένα, μία μουσική καρδιά γεννιέται και παίρνει ρυθμό…

            Και πέρασαν πολλοί Μάηδες, η άνοιξη πήρε το σκοινάκι της και πηδούσε γύρω από τη γη για να σε προφτάσει όσο πιο γρήγορα μπορούσε, γιατί ήξερε πως μόνο εκείνη αγαπούσες, μόνο με εκείνη ονειρευόσουν, μόνο με εκείνη ερωτευόσουν.. και σκόνταψε η άνοιξη σε έναν Μάιο πριν από πολλά χρόνια στα 24 σου χρόνια… τότε που οι Αντίκ πήραν την 3^η θέση στη Eurovision με το «I would die for you»… Τι να πεις για τους Αντίκ, που μου το έλεγαν ξεκάθαρα το τι επρόκειτο να μου συμβεί…Τότε οι μορφονιοί φορούσαν egoiste platinum και οι μορφονιές δεν θυμάμαι… ή δεν θέλω να θυμάμαι, αλλά ωραίο ήταν…  και τότε ήταν η πιο δυνατή άνοιξη από όλες μέχρι εκείνη τη στιγμή, και οι ακτίνες του ήλιου σημάδευαν απευθείας την καρδιά σου με εκείνο το βέλος από το ζουμπουρλούδικο ξεβράκωτο αγγελάκι που γυρόφερνε γύρω από τα κεφάλια σας, και στο τέλος σας ζάλισε και τους δυο και αποκαμωμένοι αφεθήκατε να σας πάρει το ποτάμι του χειμώνα.. και μετά ερχόντουσαν μόνο χειμώνες.. πολλοί χειμώνες…

            Και ξαφνικά, ξαναεμφανίστηκε η άνοιξη κάποια χρόνια αργότερα, κοντά στα 30 σου χρόνια πια, και λίγο φώτισε το σκηνικό. Αν και ο Σαρμπέλ που βγήκε έβδομος στη Eurovision, σου έκλεινε το μάτι προειδοποιώντας σε πως μάλλον σύντομα θα πεις «yassou Maria», κι αυτή η άνοιξη θα μείνει στο προσωπικό σου χρονολόγιο ως «σημαντική στιγμή», και θα εμφανίζεται στο updated personal profile κάθε φορά που θα βγαίνει το επετειακό βιντεάκι της 5ετίας (πάει αυτό), 10ετίας, 20ετίας κτλ..

Η άνοιξη του 2011, ο Μάιος του 2011, ξαναέφερε εκείνα τα ίδια παλιά vintage αρώματα.. Ένα δειλινό πριν από τη μέρα σου, μία ακόμα ψυχούλα, βγαλμένη από εσώτερα βάθη της δικής σου ψυχής, μύριζε τις πρώτες μυρωδιές του Μαγιού που ήταν σταλμένες από εκείνες τις ίδιες αχτίδες του ήλιου, όπως τότε… Όλα όπως τότε… Εκτός από το γεγονός ότι στο πρόσφατο 2011, στην ανοιξιάτικη Ευρώπη υπάρχουν περίπου 50 χώρες, πολλές εκ των οποίων έχουν το ίδιο νόμισμα, την ίδια ουσιαστικά κυβέρνηση και οι εκλογές πια αφορούν πολίτες της Ευρώπης… το 2011 που κυβερνούσε ο Παπανδρέου, που ανέλαβε από τον Καραμανλή κι έγινε για πρώτη φορά πρωθυπουργός… Ο Λούκας Γιώρκας ήρθε έβδομος στη Eurovision με το «watch my dance» Και πήρες δώρο στην άνοιξη ένα τουμπερλέκι, και της έμαθες να παίζει και να χορεύει για να μπούμε όλοι μαζί σε ένα ρυθμό γιατί υπάρχει κι ένας μπόμπιρας που περιμένει να γεννηθεί από εμάς, και πρέπει να παίζει πιο γρήγορα το τουμπερλέκι για να σε φέρει πιο κοντά στην πιο σημαντική άνοιξη όλων των εποχών… Και το όνομα αυτού του τραγουδιστή μόνο τυχαίο δεν ήταν… μόλις αποφασίσαμε το όνομα του μικρού, στην αρχή της εγκυμοσύνης, έγινε πρωθυπουργός ο Λουκάς Παπαδήμος και σε λίγο διάστημα ορίστηκε ο Λούκας Γιώρκας εκπρόσωπος της Ελλάδας στη Eurovision.. ενώ ο δικός μας Lucas περίμενε τη σειρά του για να κάνει το show του… το 2011 οι μαμάδες φορούσαν Hypnotique (τα έξυπνα «πουλιά» από τη «μύτη» πιάνονται), οι γιαγιάδες φορούσαν χύμα κολόνια λόγω κρίσης που θύμιζε Tosca (και η κολόνια και η κρίση), οι παππούδες ξυρίζονταν με καραβάκι, και οι μπαμπάδες φορούσαν Dior Homme Intense και σπάνια ξυρίζονταν. Τριάντα τέσσερα χρόνια μετά, οι ειδήσεις στην τηλεόραση μιλούσαν για τα ίδια πολιτικά ονόματα και η ίδια οικογένεια σε μία κλινική την ίδια μέρα λαμβάνει φασκιωμένο δωράκι… ένα αγοράκι, ίδιο βάρος, ίδιο ζώδιο, ίδιος ωροσκόπος, ίδιο μεγάλο κούτελο και ίδιο πηγούνι με την προηγούμενη φουρνιά, αυτή που έφερε τον μπαμπά του… κι επειδή είναι αγοράκι φανταστήκατε πως και κάτι άλλο είναι ίδιο ολόιδιο με του μπαμπά του… εδώ πέφτετε έξω.. οι νέες γενιές αποδεικνύονται πιο .. εξελιγμένες…

            Αναπόφευκτα λοιπόν, κάθε Μάιος είναι συναισθηματικά φορτισμένος. Και είναι ο μήνας μου. Ο μήνας μας. Ο μήνας που φυλάμε στον κόρφο μας, σαν άσσο στο μανίκι μας, για να τον χρησιμοποιήσουμε κάθε φορά που είναι χειμώνας στην πολιτική ζωή, χειμώνας στις καρδιές των ανθρώπων, χειμώνας στη χώρα, χειμώνας στην ώρα, χειμώνας στο τώρα, ακόμα και καταμεσίς της Άνοιξης..