Παιδοτόπινγκ

5 Οκτωβρίου 2014

Εδώ στον παιδότοπο, τα βάλαμε κάτω με τη Γίτσα από το Γύθειο, μητέρα του Αρίστου, και κατέληξε στο συμπέρασμα πως η Apple έχασε πάρα πολλά χρήματα από τη δυσφήμιση ότι το I Phone 6 λυγίζει, που δεν θα τα βγάλει ποτέ τα λεφτά της επένδυσης για την παραγωγή του. Επίσης, ότι η πραγματική Apple πέθανε μαζί με τον Steve Jobs. Επίσης, ότι δεν πρέπει να τσιγαρίζεις το κρεμμύδι ποτέ. Κι αν έχεις το θερμοσίφωνα μονίμως ανοιχτό πληρώνεις λιγότερο ρεύμα απο ότι αν τον ανοιγοκλείνεις κάθε τόσο. Ότι οι εξωσωματικές σπάνια πιάνουν με την πρώτη. Ότι ο Κλούνει είναι γκέι και ο γάμος ξεκάρφωμα. Και κατέληξε πως δεν της αρέσουν οι ειδήσεις και τα κουτσομπολίστικα έντυπα. Και καλά έκανε που δεν σπούδασε γιατί είδαμε και τους σπουδαγμένους πολιτικούς πού μας καταντήσανε. Οι αλήτες. Δεν θα πληρώσει τον Ενφια. Δεν φταίει αυτή που της άφησαν οι γονείς της κληρονομιά ένα δίπατο εξ'αδιαρετου με τον αδερφό της τον χαραμοφάη. Που δεν δούλεψε ποτέ. Και μετά μας φταίει η ανεργία. Πάντως Σαμαρά θα ψηφίσει. Μια χαρά τα έχει πάει μέχρι τώρα. Έσκαψαν και στην Αμφίπολη με εντολή Σαμαρά. Σπουδαίο πράγμα οι αρχαίοι βρε παιδί μου. Όχι σαν κι αυτούς που έχουμε τώρα. Τους αλήτες. Τελικά θα το δώσει το i phone 4 στην κουνιάδα της που έχει μπακατέλα, λες και είναι καμιά πίσω από τον κόσμο. Το 6 πλας θα πάρει. Δεν μπορεί, για να μιλάνε όλοι γι'αυτό, αξίζει να βγάλει μία νέα πιστωτική της citibank σε συνεργασία με τη media markt. Ε τι στο καλό. 1500 ευρώ όριο σου δίνουν. Φτάνουν δε φτάνουν τόσα? Αν δε φτάνουν θα σπάσει και τον κουμπαρά του παιδιού. Τη χολόσκασε όλο το 2014. Όλο γκρίνια και γκρίνια. Κι αυτή έγινε μια ζωή θυσία γι αυτό. Να μην του λείψει τίποτα. Και ποιο το ευχαριστώ? Σάμπως θα τα θυμάται όταν μεγαλώσει? Πάλι όλο θα ζητάει. Το 6 πλας. Το δίχως άλλο. Ο μπαμπάς του θέλει να πάρουμε το playstation στον μικρό μόλις ανοίξουμε τον κουμπαρά. Αμ δε. Για τον εαυτό του το θέλει, εμένα δε με γελάς. Ντε μεκ για να παίζει το παιδί. Εμένα δε με γελάς σου λέω. Μπορεί να φαίνομαι έτσι αγαθιάρα αλλά τα έχω τετρακόσια. Καλή καλή μέχρι να σκάσω. Γιατί να σκάσω είμαι. Μία φορά δεν τον πήρε ένα απόγευμα, να μου πει «ρε γυναίκα, κάτσε εσύ στο σπίτι να ηρεμήσεις, να πας για καφέ με τις φίλες σου, να ξεσκάσεις βρε αδερφέ», να μου τον απασχολήσει ένα απόγευμα μόνος του. Ποτέ. Και δεν ξεσκάω. Και σκάω. Και πού με χάνεις πού με βρίσκεις με ένα παιδί να τραβάει τη φούστα μου, τώρα που τη φτάνει, γιατί πέρσι δεν την έφτανε, τα φοράω και κοντούλικα, άμα δεν τα βάλω τώρα πότε θα τα βάλω, όταν δεν θα βλέπομαι? Θα μου πεις και τώρα που βλέπομαι, ποιος με βλέπει? Το σπίτι μου, η δουλειά μου και ο παιδότοπος. Γιατί τα παίρνω κι εγώ τα ωραία τα φορεματάκια τα κοντά? Τόσα λεφτά που έδωσα από εδώ κι από εκεί για να με βλέπει να με χαίρεται, θα έπαιρνα τώρα το 6 πλας, να έβγαζα και ωραίες σέλφι. Αλλά και η σέλφι θέλει την περιποίησή της. Κομμωτήριο, νύχια, ντύσιμο, κραγιόν ματ αλλά να γυαλίζει, το κάνω με κόλπο εγώ, τα παίρνω ματ και μετά βάζω λίγο ελαιόλαδο, ούτε τα χείλη σκάνε ούτε γυαλίζει άσχημα, μερικές φορές μόνο μου φαίνεται πως μυρίζω σαν φρεσκοτηγανισμένη αθερίνα αλλά σάματις θα με φιλήσει κανείς? Μόνο για τις σελφι το παίρνω το κραγιόν. Η κουνιάδα μου δεν ξέρει να βγάζει σέλφι. Με κάτι φόρμες βγαίνει και με τη νυχτικιά. Αχτένιστη. Μου λέει «πρέπει να φαίνεται φυσική». Κι εγώ της λέω κουνάω λίγο το κεφάλι μου να ανακατευτούν τα μαλλιά να φαίνεται πως ήρθα με το μηχανάκι και πάνω στη φούρια μου πατάω και μία σέλφι. Και την κοινοποιώ. Και κάνω και like. Γιατί να μην κάνω? Αφού μου αρέσω. Πήγα στη νυχού προχτές με το παιδί. Να μου κάνει γαλλικό. Ακόμα αναρωτιέμαι αν πέρασε η μόδα του. Αυτή ήθελε να μου κάνει τρεντιές. Εγώ δεν ήθελα να μου ζωγραφίζει πεταλουδίτσες και σαλιγκαράκια στα νύχια. Μάνα είμαι. Τι θα λέει ο κόσμος. Είσαι πολύ όμορφη μου λέει, αλλά το παιδί δε σου μοιάζει. Της φάνηκε ασχημούλης ο δικός μου. Την ακούς? Δεν θα ξαναπατήσω. Έτσι κι αλλιώς χάλια τα κάνει τα νύχια. Και να φανταστείς ούτε πιάτα πλένω ούτε τίποτα. Λέω στον άντρα μου «θα μου χαλάσουν τα νύχια», και τα πλένει αυτός. Δεν είναι για να παίρνουμε γυναίκες στο σπίτι τώρα. Δεν βγαίνουμε οικονομικά καθόλου. Και αναγκάζεται να πλένει πιάτα και να σιδερώνει αυτός. Αφού όλη μέρα είμαι έξω. Δουλειά, κομμωτήριο, νύχια, παιδότοπο. Τι να προλάβω κι εγώ. Δε μιλάς ε? Τι να πεις? Σας ξέρω εσάς τους άντρες. Μόνο τον εαυτούλη σας κοιτάτε. Εσείς να είστε καλά κι όλοι οι άλλοι ας τρέχουν σαν τις υπηρέτριες γύρω σας. Τι ώρα πήγε? Οκτώμιση? Δεν μπορώ να φύγω ακόμα, κι έχω κουραστεί να στέκομαι σε μία καρέκλα τόση ώρα. Αλλά δεν μπορώ να φύγω. Μόλις θα έχει τελειώσει το σφουγγάρισμα ο άλλος και δεν με αφήνει να πατήσω. Η κουνιάδα μου φταίει. Αυτή του τα έμαθε αυτά. Να γυρνάω πτώμα κουρασμένη και να μην μπορώ να πατήσω στο σπίτι μου αν δεν έχει στεγνώσει. Αυτή που έχει ακόμα τη μπακατέλα. Αλλά θα της το δώσω το I phone 4. Το βαρέθηκα. Όχι, στον άντρα μου δεν το δίνω. Αυτός έχει ένα nokia παλιό αλλά αντέχει ακόμα. Δεν είμαστε τώρα για να ξεσηκώνεται και να μου θέλει facebook και να τσιλιμπουρδίζει. Εγώ μόνο με κάτι παλιούς συμμαθητές μιλάω και κάνουμε reunions. Βρήκα και αυτόν που αγαπούσα στη 2α γυμνασίου. Χωρισμένος με δύο παιδιά. Αλλά νοικοκύρης. Το σπίτι του το έχει λαμπίκο. Ο δικός μου άραγε θα έχει μαγειρέψει τίποτα ή θα πρέπει πάλι εγώ να φορτωθώ να κουβαλάω και τον μικρό και την τσάντα του ΚΑΙ φαγητά από γυράδικο για να γυρίσω σπίτι? Αλλά ποιος με σκέφτεται εμένα? Ο μικρός μεγάλη αδυναμία έχει στον μπαμπά του. Έτσι είναι τα παιδιά. Αχάριστα. Τίποτα δεν εκτιμάνε. Θα τα μαζέψω όλα μια μέρα και θα γυρίσω στο Γύθειο. Μόλις με χάσουν τότε θα με εκτιμήσουν. Αν δεν ήμουν εγώ να τρέχω από πίσω τους να τους θυμίζω συνέχεια τις υποχρεώσεις τους, θα είχαμε βρωμίσει σ’ αυτό το σπίτι. Άμα δεν ήμουν εγώ να ρωτάω «σκούπισες», «σφουγγάρισες», «έπλυνες τα πιάτα», «μαγείρεψες», «σιδέρωσες τα ρούχα του παιδιού»?, ήθελα να ‘ξερα τι θα κάνανε. Θέλει ο άντρας μου κι άλλο παιδί. Απορώ πού σας έρχεται η όρεξη. Εδώ με ένα δεν μπορώ να τα βγάλω πέρα, θέλει και δεύτερο. Αλλά θα μου πεις, βέβαιαααα, τι θα κάνει αυτός? Μία ακόμη διασκεδαστική νύχτα. Εγώ θα τα τραβήξω πάλι όλα. Του το ξεκαθάρισα. Δεύτερο παιδί δεν κάνω. Τον αγαπάω όμως. Και τον άντρα μου και το παιδί. Η κουνιάδα μου του βάζει ιδέες για το δεύτερο παιδί. Επειδή αυτή έχει δύο, και να μην μείνει μόνος του ο Αρίστος και γίνει κακομαθημένος, και του λείπουν αδέρφια.. Είδαμε και τα δικά της τα χαΐρια. Δύο παιδιά που κάνουν φασαρία σαν έξι. Αγγελούδια τα ανεβάζει αγγελούδια τα κατεβάζει. Πού τα είδες καλέ τα αγγελούδια? Δυο τύραννοι είναι, πάμε επίσκεψη στο σπίτι και δεν αντέχω πάνω από δεκάλεπτο. Ωχ! Δεν μελετούσα κανένα λαχείο? Νατη έρχεται, με τα «αγγελούδια» στον παιδότοπο… Αχ τη γλυκιά μου, κοίτα την πόσο κορδωμένη περπατάει… Έλα χαμογέλα της λίγο και πήγαινε στο τραπέζι σου αγόρι μου, έχεις κι εσύ τα δικά σου…

Χάρηκα που τα είπαμε Αλέξανδρε και μου άνοιξες την ψυχή σου…