Τρίτη 15 Ιουλίου 2014

May Day ή Make my Day

15 Ιουλίου 2014


Με δειλά βήματα μπήκα στο πιλοτήριο. Είναι η παρθενική μου διαδρομή και δεν έχω ακόμα ολοκληρωμένο το σχέδιο πτήσης. Στη θέση του συγκυβερνήτη με περιμένει ένας πιτσιρίκος. Με κοιτάει απευθείας στα μάτια, ίσως από θάρρος ή ακόμα και θράσος ίσως πάλι από ανασφάλεια. Ίσως απλά θέλει να δει στο βλέμμα μου κάποιες απαντήσεις. Που το στόμα δεν έχει μιλιά να τις προφέρει. Γιατί το μυαλό δεν τις έχει δει ακόμα ολοκληρωμένες. Έχει όμως πλάνο. Ξεκάθαρο. Σαφές. Η πτήση θα είναι υπερατλαντική. Όσο και να είναι μεγάλο το ρίσκο της έκθεσης στο μένος των καιρικών φαινομένων, πρέπει οπωσδήποτε να δούμε τον ωκεανό να ανοίγεται από κάτω μας. Και τον ορίζοντα ευθεία μπροστά μας να στέκει πάντα μακριά. Τόσο μακριά όσο αρμόζει στους γενναίους. Κι ας πετάμε για πρώτη φορά. Δεν είναι όμως η πρώτη φορά που βγήκαμε στο δρόμο…
            Η απογείωση είναι σοκαριστική. Όλο το μέσα σου αδειάζει. Μία αίσθηση σα να απελευθερώνεσαι με μία ταυτόχρονη αίσθηση φόβου. Τόσο φόβου που ίσως θα προτιμούσες να μην είχες απελευθερωθεί από τα δεσμά του εδάφους. Αλλά δεν υπάρχει πια εύκολη επιστροφή. Είσαι στον αέρα, με έναν συγκυβερνήτη αμήχανο κι εσύ πρέπει να του εμπνεύσεις ασφάλεια. Εσύ. Που θα προτιμούσες να την αγόραζες από κάπου να του την προσφέρεις γιατί από το ψυχικό σου στοκ δεν πιστεύεις ότι έχει μείνει κάτι σε ασφάλεια αχρησιμοποίητο. Κι αν έχει μείνει, θα είναι πια out of date, ντεμοντέ. Αλλάξανε πια οι εποχές και τα υψόμετρα. Είσαι ήδη στα 10.000 πόδια ύψος (που είτε είναι του Φασούλα είτε του Νίκου Ρίζου, 10.000 πόδια τα λες πολλά μαζεμένα στη σειρά). Αλλά χωρίς να ξέρεις πώς, στραγγίζεις το σφουγγάρι της καρδιάς σου και στάζουν σταγόνες ασφάλειας και τρυφερότητας και ηρεμίας για να χαρίσεις στον συγκυβερνήτη, ώστε τελικά να συνεχίσει το ταξίδι του αμέριμνος…
            Ας θεωρήσουμε λοιπόν πως αυτός καθησυχάστηκε. Ας πούμε πως πιστεύει ότι βρίσκεται σε καλά χέρια. Το θέμα είναι τι γίνεται με σένα φιλαράκο. Και πώς αντιδράς σε κάθε κενό αέρος που με μεγάλη απλοχεριά μοιράζονται στο διάβα σου. Το μέσα σου αποσυντονίζεται. Ο φόβος και πάλι ξεχειλίζει, νομίζεις πως θα αρχίσεις να παίρνεις το σχήμα του. Εσύ δεν μπορείς να κοιτάξεις κανέναν στα μάτια για να εισπράξεις ασφάλεια. Μπορεί και στην ασφάλεια να συμβαίνει ότι και στην ευτυχία: δεν έχεις δικαίωμα να την καταναλώνεις εάν δεν την παράγεις, όμως ένα τέτοιο κριτήριο δεν θα μπορούσε να ισχύσει για έναν συγκυβερνήτη που ήρθε στην πτήση εξαιτίας σου. Αυτός μπορεί να καταναλώσει ασύστολα όση ευτυχία και ασφάλεια θεωρεί πως καλύπτουν τις ανάγκες του έτσι ώστε να μείνει άξιος συγκυβερνήτης δίπλα σου. Για σκέψου όμως: Θα ήσουν άραγε ο ίδιος χωρίς αυτόν τον συγκυβερνήτη? Θα αναλάμβανες ποτέ την ευθύνη αυτής της μοναχικής πτήσης? Μήπως τελικά σου δίνει πολύ περισσότερα από όσα τα δειλά σου μάτια βλέπουν, τα περήφανα αυτιά σου ακούν και τα άπιστα χέρια σου αγγίζουν?
            Εδώ, στα 30.000 πόδια πια, το αεροσκάφος βρίσκεται σε πλήρη πτήση και ο κυβερνήτης αισθάνεται πως ίσως ήρθε ο καιρός για να λειτουργήσει και ο αυτόματος πιλότος για το καλοκαιρινό κομμάτι της διαδρομής. Ο καιρός χαμογελάει ξάστερος, το αεροσκάφος αποδείχτηκε σταθερό στις παλίρροιες των καιρών για τουλάχιστον ένα έτος αεροπορικής πτήσης σε άγνωστους αιθέρες…
            Ο κυβερνήτης θα ήθελε να ενημερώσει τον πύργο ελέγχου πως για το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα θα λειτουργεί ο αυτόματος πιλότος. Το πλήρωμα θα ξεκουραστεί. Θα σβήσουμε και τα φώτα στο θάλαμο των επιβατών για να ξεκουραστείτε κι εσείς. Ας κάνει μία στάση η πτήση μας στην πιο κοντινή μαγευτική παραλία όπου τα όνειρα συσσωρεύονται στις ξαπλώστρες και οι χαρές ξυπνάνε από τη βαριά χειμερία νάρκη τους.

Κλείστε τα μάτια, αναπνεύστε βαθιά κοντά στην έξοδο κινδύνου και αν χρειαστεί χρησιμοποιήστε την. Ένα πρώτο δειλό και αμήχανο βήμα στο κενό έγινε η αφορμή για να μάθουμε όλοι να πετάμε. 

3 σχόλια:

  1. Γεια! Ελπίζω σε ένα καλό ξεκίνημα για το βιβλίο σου , να πάνε όλα όπως τα έχεις ονειρευτεί! Θα ήθελα να ξέρω πώς μπορεί κανείς να το προμηθευτεί....
    Καλή ξεκούραση ότι κι αν κάνεις και σε περιμένουμε με γεμάτες μπαταρίες και όρεξη να μας ταξιδέψεις ξανά....!

    Βίκυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλησπέρα Βίκυ. Σε ευχαριστώ πολύ. Υποψιάζομαι πως δεν ακολουθείς τη σελίδα μου στο facebook (από εκεί θα μάθαινες και λεπτομέρειες για το βιβλίο). Μπορείς να το παραγγείλεις σε οποιοδήποτε βιβλιοπωλείο της γειτονιάς σου ή να κάνεις μια παραγγελία μέσω ιντερνετ στα βιβλιοπωλεία που εμφανίζονται ότι το δίνουν ή απευθείας από τον εκδοτικό οίκο bookstars. Γράψε Χάπι Daddy στο google και δες πόσες επιλογές σου εμφανίζει.. Φιλιά πολλά... (δεν κατεβάσαμε και ρολά μέχρι τον Σεπτέμβριο, θα επανέρχομαι!)

      Διαγραφή
  2. Αααα! Πράγματι, είμαι άντι-φεισμπουκικιά !!!!!
    Θα το ψάξω έτσι όπως είπες λοιπόν....
    Θα συνεχίσουμε να τα λέμε από εδώ λοιπόν, ανάμεσα στα μπάνια και τις εξορμήσεις!

    Βίκυ

    ΑπάντησηΔιαγραφή